ROZDZIAŁ 18

      Długo siedzieliśmy w ciszy. Żadne z nas nie potrafiło zacząć normalnie rozmowy. W końcu Alex wziął się na odwagę.

-         Po północy powinniśmy już być na miejscu. – oznajmił.

-         Okej. Jak będziemy to powiedz. – powiedziałam i ułożyłam się do snu.

-         Co jest? Tobie jeszcze nie przeszło? – zapytał.

-         Nie, nie o to chodzi. Jestem zmęczona. Chcę się zdrzemnąć. Po prostu powiedz mi, gdy będziemy na miejscu. – powiedziałam i zamknęłam oczy.

-         Dobra. – rzekł.

~~ Oczami Alex’a~~

                  Z jednej strony szkoda mi Paoli, bo zakochała się, ale niestety los rozdzielił ją z ukochanym. Z drugiej, zaś jestem szczęśliwy, że jest z dala od Oliviera.

Od czasu, kiedy pierwszy raz ją ujrzałem, zakochałem się. Teraz będę miał szansę żeby ją zdobyć. Może, gdy przekona się, jak bardzo potrafię być uroczy i romantyczny, to odwzajemni moje uczucie. Byłbym wtedy najszczęśliwszym człowiekiem na świecie.

Gdy tak patrzę na nią czuję w brzuchu motylki. Tak, wiem...zazwyczaj czują je dzieciaki w gimnazjum, które pierwszy raz się zakochały. Ale to jest teraz nieważne. Ważne jest to, że jest przy mnie. Nie obchodzi mnie to, czy mnie kocha, czy nie, ale, że mogę ją mieć przy sobie. Na każdym kroku będę starał się jej pokazywać, jak bardzo ją kocham.

                  Po kilkugodzinnej drodze dotarliśmy wreszcie na miejsce. Podróż bardzo mnie wymęczyła.

-         Paolu... wstawaj. – szturchałem dziewczynę w ramię.

-         Co? – burknęła.

-         Jesteśmy na miejscu. Wysiadaj. – powiedziałem.

-         Tak? Nareszcie. – powiedziała i szybko opuściła samochód. Wzięła swoje rzeczy i ruszyła w stronę mieszkania. Poszedłem za nią.

Gdy próbowała otworzyć drzwi, klucz nie chciał przekręcić się w zamku. Nagle ktoś otworzył drzwi.

-         Kochanie...wróciłaś. – rzekł nieznajomy mi mężczyzna.

-         Nie mów tak do mnie! Co Ty robisz w moim domu? – krzyknęła.

-         Postanowiłem zrobić Ci niespodziankę. Skoro nie chciałaś zostać ze mną na wyspie, to ja zostanę teraz tu z Tobą. – mówił mężczyzna. Nie wiedziałem, kim jest. Paola wyglądała na przestraszoną, więc postanowiłem się wtrącić.

-         Ej koleś...kim Ty w ogóle jesteś?! Czego chcesz od Paoli? – spytałem.

-         Widzę kochana, że znalazłaś sobie kogoś. A ja to co? – powiedział i przejechał palcami po jej policzku, uśmiechając się szyderczo.

-         Daj jej spokój i wynoś się z jej domu! – krzyknąłem, wziąłem Paolę za rękę i wszedłem siłą do budynku.

-         Co kochana? Jednak ze mną zostaniesz? Tylko pamiętaj, żeby swojego kolegę odprowadzić do drzwi.

-         Ona tu nie zostanie. Nie pozwolę na to. Biorę jej rzeczy i zabieram ją do siebie! – powiedziałem.

-         Co Ty powiedziałeś? Ona jest moja! Nie masz do niej prawa! – wrzeszczał na mnie.

-         Paola leć szybko po swoje rzeczy, a ja tu porozmawiam sobie z Twoim kolegą. – powiedziałem. Dziewczyna pobiegła szybko na górę. – No, więc. Jeśli nie zrozumiałeś tego, co powiedziałem Ci wcześniej, to powtórzę jeszcze raz. Zabieram Paolę do siebie. Czy to się Tobie podoba czy nie! Czy teraz zrozumiałeś? – mówiłem spokojnie w duchu śmiejąc się z typa.

-         Nie, nie zrozumiałem. Ona jest moja i nie masz prawa jej nigdzie zabierać. – mężczyzna bulwersował się i podchodził do mnie coraz to bliżej.

-         Jestem już gotowa. Możemy jechać. – Paola powiedziała, schodząc ze schodów. Podszedłem do niej i objąłem ją ramieniem. – A Ty Octavio wynoś się z mojego domu! Nie chcę Cię tu widzieć! Jeśli jeszcze jutro tu będziesz, to dzwonie po policję! Zapłacisz za to, że mnie porwałeś i wtargnąłeś do mojego domu! – dodała, wzięła mnie za rękę i skierowaliśmy się do drzwi.

-         Zobaczysz jeszcze się kiedyś spotkamy. Ale wtedy już nie będę taki miły! Wezmę Cię siłą i będziesz tylko moja! – krzyczał z oddali mężczyzna.

Wsiedliśmy oboje do samochodu i ruszyliśmy w stronę mojego domu.

-----------------------------------------------------------------------------------------

No i znowu pojawił się Octavio :D Jak myślicie da spokój Paoli? A tak a pro po miłości...czy można kogoś zmusić do tego, by nas kochał? 

+ rozdział dedykuję Yaśminie De mojej ulubionej blogerce :) :* 

Do następnego ;*

*ZABRANIAM KOPIOWANIA TREŚCI

Petty P.