ROZDZIAŁ 19

~~ Oczami Paoli~~

                  Jadąc samochodem z Alex’em nie mogłam powstrzymać łez. Alex zamiast panować nad kierownicą, cały czas patrzał na mnie.

W końcu po dłuższym czasie, dojechaliśmy do jego domu. Wziął moje rzeczy i zaniósł je do środka.

Po chwili wrócił po mnie.

-         Chodź. Idziemy do domu. – wziął mnie za rękę i poprowadził do budynku.

-         Dziękuję. – powiedziałam i przytuliłam się do mężczyzny, gdy weszliśmy do środka.

-         Nie ma za co. Chodź na górę. Pokażę Ci Twój pokój. -  powiedział i oboje ruszyliśmy schodami w górę.

Gdy byliśmy już na górze Alex rozścielił mi łóżko i wskazał łazienkę. Po jego wyjściu wzięłam orzeźwiający prysznic, przebrałam się w moją pastelową piżamę i poszłam spać.

                  Następnego dnia obudziłam się wcześnie rano. Alex zapewne jeszcze spał, gdyż z zewnątrz nie dochodziły żadne dźwięki. Postanowiłam zejść z łóżka i udać się na dół do kuchni.

W pomieszczeniu na ścianie ujrzałam zegarek, a na nim godzinę 6:54. Z racji, iż był to poniedziałek, a ja miałam na ósmą na uczelnie, zaczęłam szykować dla nas śniadanie. Niestety żadna, specjalna potrawa nie przychodziła mi do głowy, więc zrobiłam zwykłe naleśniki.

                  W chwili, gdy smażyłam ostatniego, usłyszałam delikatne tupanie na schodach. Po chwili w kuchni pojawił się Alex. Ustał w drzwiach i zaczął przecierać swoje zaspane oczy.

-         Dzień dobry. – powiedziałam i uśmiechnęłam się promiennie.

-         Dzień dobry. – odrzekł i usiadł przy stole.

-         Ktoś tu chyba dzisiaj wstał lewą nogą... – powiedziałam i nałożyłam ostatniego naleśnika na talerz.

-         Ehh...nie wyspałem się. – powiedział.

-         Jak przykro. No dobrze, to skoro już wstałeś, to powinieneś zjeść śniadanie. Starałam się, jak mogłam. Mam nadzieję, że będzie Ci smakować. – powiedziałam i usiadłam naprzeciwko Alex’a.

-         Psepysne... – powiedział z naleśnikiem w buzi.

-         Dziękuję.-  powiedziałam i zaśmiałam się.

            Gdy skończyliśmy jeść śniadanie poszliśmy się ubrać. Po około półgodzinnych przygotowaniach, wreszcie wsiedliśmy do samochodu i ruszyliśmy w kierunku naszych celów. Na początku Alex zawiózł mnie na studia, a po tym sam pojechał do pracy.

----------------------------------------------------------------------------------------

Bardzo przepraszam, że rozdziały tak rzadko są dodawane, ale szkoła, szkoła i jeszcze raz szkoła... ;-;

I przepraszam, że rozdział taki krótki :D 

+ dedykuje go wszystkim moim czytelnikom :)

Do następnego ;*

*ZABRANIAM KOPIOWANIA TREŚCI

Petty P.