ROZDZIAŁ 6

Leżałam z zamkniętymi oczami, gdy nagle na swoim ramieniu poczułam czyjś oddech. Otworzyłam oczy i zobaczyłam Oliviera.

-         Przepraszam, obudziłem Cię. – powiedział speszony.

-         Nie, nie spałam. A co tu tak w ogóle robisz? – zapytałam.

-         Za chwilę będzie noc i pomyślałem, że zabiorę Cię, aby pokazać Ci zachód słońca. Oczywiście nie nalegam. Jeśli nie chcesz nie musisz iść. – powiedział na wdechu.

-         Jasne, że chcę. Cieszę się, że o mnie nie zapomniałeś i przyszedłeś tu. – oznajmiłam i uśmiechnęłam się do Oliviera.

-         Więc chodźmy, bo nie zdążymy. – powiedział.

Złapał mnie za rękę i oboje wybiegliśmy z mojej kabiny. Dostaliśmy się na sam dziób statku. Widok był niesamowity.

-         Jak Ci się podoba? – zapytał mnie Oli.

-         Jest cudownie. – powiedziałam, a w moich oczach pojawiły się łzy, ale szczęścia.

-         Nie płacz. – powiedział Olivier i objął mnie ramieniem.

-         Dziękuję. – powiedziałam i wtuliłam się w niego.

-         Nie ma za co. – odpowiedział.

Staliśmy dłuższy czas wtuleni w siebie i oglądaliśmy piękny zachód słońca.

-         No i koniec. Trzeba znów czekać cały dzień na kolejny. – westchnął Olivier.

-         Ale warto czekać. – powiedziałam i odsunęłam się od Oliego, przesyłając mu słodki uśmiech.

-         Tak... . Chodźmy już. Zimno się robi. – powiedział i odwzajemnił mój uśmiech.

Odprowadził mnie do kabiny i usiadł wraz ze mną na skraju łóżku. Długo patrzył w moje oczy, a ja w jego. Po chwili powiedział:

-         Cieszę się, że pojawiłaś się na naszym statku.

-         Ja też się z tego powodu bardzo cieszę. Na lepszych ludzi, niż Wy nie mogłam trafić.

-         Postaramy się oto, abyś ten rejs wspominała długo i mile.

-         Dziękuję. – powiedziałam i uśmiechnęłam się.

Olivier również się uśmiechnął i szybkim krokiem ruszył w stronę drzwi.

-         Już idziesz? – zapytałam.

-         Tak. – odpowiedział.

-         Olivier? – znów zapytałam.

-         Słucham? – zapytał z uśmiechem na twarzy.

-         Czy obudzisz mnie jutro wcześniej, abym mogła obejrzeć wschód słońca? – zapytałam.

-         Jak sobie życzysz.– odpowiedział i opuścił moją kabinę.

Leżałam na łóżku i myślałam o dzisiejszym wieczorze spędzonym z Olivierem. Jeszcze nigdy w życiu nic nie sprawiło mi tak ogromnej radości, jak oglądanie zachodu słońca z osobą, która się o mnie troszczy.  Chyba się w nim zakochałam. 

-------------------------------------------------------------------------------------

Tak, więc oto jest rozdział szósty :) 

Mam nadzieję, że spodoba się... 

Następny rozdział pojawi się w poniedziałek. Natomiast następne będą pojawiać się co 2-3 dni ze względu na szkołę ;//// 

Miłego czytania ;D

Do następnego ;*

*ZABRANIAM KOPIOWANIA TREŚCI

Petty P.